- furkotać
- (-czę, -czesz); perf; za-; vito whirr (BRIT), to whir (US)* * *furkotaćipf.-czę -czesz l. -cę -cesz, -cz whirr, burr; (o ptakach) drum.
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary. 2003.
furkotać
Look at other dictionaries:
furkotać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk IIa, furkotaćoczę || furkotaćocę, furkotaćocze || furkotaćoce {{/stl 8}}{{stl 7}} poruszać się z furkotem; łopotać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Suszące się prześcieradła furkoczą na wietrze. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
furkotać — ndk IX, furkotaćoczę (furkotaćocę), furkotaćoczesz, furkotaćocz, furkotaćał «wydawać furkot; poruszać się z furkotem; furczeć» Furkoczą proporczyki. Nakrochmalone spódnice furkoczą w tańcu. Furkotać spódnicami. Ptaki odleciały furkocząc… … Słownik języka polskiego
furczeć — ndk VIIb, furczećczę, furczećczysz, furcz, furczećczał, furczećczeli rzad. furkać ndk I, furczećam, furczećasz, furczećają, furczećaj, furczećał furknąć dk Va, furczećnę, furczećniesz, furczećnij, furczećnął, furczećnęła, furczećnęli 1. «o… … Słownik języka polskiego
furkotanie — n I rzecz. od furkotać … Słownik języka polskiego
